Is sad

This is true...

Tak jakoś mnie ogarnął smutny nastrój. Wiecznie tak jest może to ta nauka mnie przybija? Może rodzice? Może puste serce? Nie wiem, ale nie lubię takich chwil, kiedy tak ciężko jest mi się uśmiechać. Próbuje pomagać sobie muzyką, próbuje. Tą piosenką:

Ale jutro szkoła! Z jednej strony jestem tym przybita, tyle nauki, pytania wszystkiego ;x. Ale najważniejsze, że zobaczę kumpli !


Be positive !

Chcesz pozbyć się świadomości? Zmartwień jutra? Żyć, widzieć tylko dziś, przytulać się być szczęśliwa?


To idź i to kurwa rób !

Jeżeli nie otrzymujesz cudu...stań się nim

 Hmmm takie zdania jak te na górze ... dają siłę. Chcę być silna i szczęśliwa niezależnie od tego co się stanie, chce czerpać z otaczającego świata tylko to co dobre, reszty nie widzieć. Cieszyć się życiem, a przede wszystkim dzielić się tym z innymi, pocieszać, uszczęśliwiać obdarzać uczuciem, uśmiechem : ) Niech każda porażka da mi więcej siły, a każda łza więcej uśmiechu na przyszłość i na teraz. Bo przyszłość jest dzisiaj .

Może to właśnie o to chodzi. Niczego nie wiemy, niczego nie jesteśmy pewni, ale mimo to żyjemy, idziemy dalej, by odkryć to co nas czeka. Nigdy nie wiadomo czy będzie to dobre czy też złe, ale właśnie ta nieświadomość pcha nas na przód, daje siłę, wiarę. A wiara przecież czyni cuda, tak? Trzeba wierzyć, że się uda. Trzeba walczyć i nigdy się nie poddawać, nawet gdy serce mówi inaczej, nastawiać się pozytywnie na przeciwności traktować je jako próbę, jako sposób umocnienia nas. Brak sensu? Teraz to takie nieuniknione, choć ma się rodzinę, przyjaciół w głębi siebie człowiek czuje się tak cholernie samotny, mimo, że tak wiele osób tuli się do niego i mówi "KOCHAM" często czuje się niepotrzebny... cóż za ironia? Psychika ludzka jest co najmniej głupia. Ustaw mi ją na szczęście. A wtedy nic mnie nie powstrzyma, bo dotychczas sama sobie utrudniam życie.

"Ty sam sobie możesz być największym wrogiem "

Emptiness

Cały czas bałagan w głowie

a w sercu jeszcze gorzej

proszę podtrzymaj mnie 

gdy znów będę upadać

nie umiem swym umysłem władać

coś przejmuje nade mną kontrolę

gdzie mam wolną wolę

gdy wszystko jak zaplanowane

tworzy  nową ranę

i nie oszczędzaj łez

bo ja nie rozumiem tego co czuje wiesz?

wiesz jak to jest

mogłabym dać wszystko

ale nie mogę tego powierzyć 

mogę wyciągnąć ręce

ale ty ich nie ujmiesz

więc chowam je skrycie

zagłuszając serca wycie

wypełniam pustkę

złudnym szczęściem 

ale dziś prawdziwe czy fałszywe 

bez różnicy

co się tak naprawdę liczy?

nie wiem 

bo zgubiłam sens gdzieś

i trudno mi go odnaleźć 

brakuje mi tak wielu miejsc

 ludzi i sytuacji

chcę krzyczeć, nawet jeżeli nie mam racji ! 

Hej. Nie wiem . Chyba nie potrafię już tu pisać, nie umiem znaleźć czasu, ani pozbierać myśli. Ostatnio wiele rzeczy pozbawionych sensu. Po prostu jest mi brak brak ... Ale jutro pozytywny dzień pierwsza wolna ostatnia wolna i w miare luźne godziny oprócz biologi. Ale wszystko jest do przeżycia. Czyż nie? A jutrzejszy wieczór? Hmmm sama nie wiem co jutro mnie czeka. Czy spotkanie z chłopakami i siostrą, czy Bartki przyjadą, czy będzie to ognisko, czy może zaproszę do siebie kumpla, albo kumpele. Coś na pewno się wymyśli. Co do połowinek nadal nie mam informacji. Za mało między nami słów. Nie wiem dlaczego? To dziwne i gdyby nie ogrom ludzi, którzy przysłaniają tego jednego niedowalonego typa to może bym sie przejeła. No dobra nie oszukujmy się przejmuję się. Ale zupełnie czymś innym...Nie wiem w sumie czy to przejęcie, czy po prostu smutek, gdzieś głęboko schowany. Który nie wychodzi na światło dzienne, tylko ukrywa się głęboko, głęboko we mnie i wychodzi w chwilach gdy jestem sama. Cóż mam z tym zrobić?  Przecież nie da sie bez przerwy przybywać wśród ludzi. Jak z tym walczyć? Jak walczyć ze samą sobą? Ze swoim głupim sercem, swoją niemądrą psychiką? Próbuje pozamiatać ten brud i wlać zmiany... Ale to ciężko przychodzi, bardzo. Choć podobno najważniejsze to próbować. Więc próbuję.